ΚΗΔΕΙΑ:+Μιχάλης Τερζόπουλος-22.10.2016-Αμπελόκηποι Καστοριάς
Νωρίς πρωϊ σήμερα Σάββατο 22.10.2016,χτύπησε νεκρώσιμα η καμπάνα σημαίνοντας πως κάποιος συγχωριανός μας ανεχώρησε για τους Ουρανούς.Ηταν ο Μιχάλης Τερζόπουλος, που απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών, έπειτα από περιπέτεια υγείας.
Προβοδίσαμε τον Μιχάλη στην τελευταία του κατοικία, συγγενείς και φίλοι, συγχωριανοί, αλλά και από άλλα γειτονικά χωριά.
Ο Μιχάλης ,καταγόμενος από την γειτονική Μηλίτσα,όπου γεννήθηκε το 1928,ήρθε γαμπρός, "σπιτόγαμπρος" στο χωριό μας, παντρεύτηκε την Αναστασία ( Σούλα) Δημητριάδου,κόρη του μπαρμπα-Γρηγόρη (Γκόλιου) και της Ελευθερίας (γιαγιά Γκόλενα) το 1953
Ψηλός ,λεβέντης στα νειάτα του,ήταν ο "Μιχαλάκης",όπως τον φώναζε ως τα γεράματά της η γιαγιά Γκόλενα.
Υπήρξε καλός οικογενειάρχης,πατέρας 3 παιδιών (Νίκος,Γρηγόρης,Ζωή),εργάστηκε στον αγροτικό τομέα, αλλά και στην γούνα, στην Καστοριά, αλλά και στην Γερμανία,ενώ τα τελευταία χρόνια είχε στην αυλή του στο χωριό, έναν μικρό παραδοσιακό καφενέ , με τ'όνομα "Ο Μιχαλιός".
Άνθρωπος πληθωρικός με το χαμόγελο πάντα, έκανε αισθητή την παρουσία του σ΄όποιον χώρο βρίσκονταν και είχε πάντα τον δικό του τρόπο να πει τα αστεία του, και ειδικά στις παρέες συγχωριανών στο στέκι του.
Στα πιο νειάτα του, στις εκδηλώσεις του χωριού, καρναβάλια, κόλιαντα κλπ είχε την δική του χαρακτηριστική παρουσία.
Από μικρός τον θυμάμαι επισκέπτη στο σπίτι μας τα χειμωνιάτικα βράδια, να κρατάει συντροφιά στους γονείς μου, μαζί του και η κυρα-Σούλα, ειδικά τα χρόνια που ζούσαν μόνοι τους στο σπίτι. Δεν τάσωνε τα "μαμπέτια" με τον πατέρα μου ,μια και ήταν και οι δυό ψάλτες στην εκκλησία. Κάπου-κάπου απευθύνονταν και σε μένα εκεί που "παράδειχνε"σε κάποιες αφηγήσεις του, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο....
"Αρε Τάκη ,μάνα μου,πάησαμι,που λές, ικεί και τι να ιδούμι......τό και τό...Ε,ρε λιέου,τι γιένιτι στουν κόσμου......"
Αλλά η προσφορά του ήταν και σε πρακτικά θέματα...Πάντα πρόθυμος ν΄ανακουφίσει από τους πόνους και να βοηθήσει στις θεραπείες , κάνοντας ενέσεις με το ελαφρύ του χέρι σ΄όποιον είχε ανάγκη.
΄Ηταν πάντα κοντά στην Εκκλησία, είτε σαν ψάλτης, είτε σαν επίτροπος.Ευτύχησε να δεί τον γιο του Γρηγόρη να χειροτονείται ιερέας και μάλιστα να τον έχουμε παπά, εδώ στο χωριό μας.
Επίσης και στην Κοινότητα Αμπελοκήπων,υπήρξε κοινοτ.Σύμβουλος με Πρόεδρο τον Θανάση Βάμβα αλλά και Δημοιρίτης ΤΕΑ Αμπελοκήπων.
Όταν πιά η ανημποριά,άρχισε να τον καθηλώνει στο καρότσι,του έλειπε πολύ που δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησιά,του έλειπε ο κόσμος.΄Οταν ήταν καλός καιρός,με το καρότσι στέκονταν συχνά στην αυλή του,να δει να περάσει κάποιος χωριανός, να πει μια κουβέντα.Ακούραστη συμπαραστάτης του, παρά τα δικά της προβλήματα υγείας, η κυρά Σούλα.
Θα μας λείψεις αγαπητέ μας Μιχάλη,απ'τους δικούς σου ,τους γείτονες,τους συγγενείς, συγχωριανούς και φίλους, αλλά και από την γενέτειρά σου Μηλίτσα.
Στους ουρανούς απόψε όλοι,όσοι νωρύτερα από σένα απεδήμησαν εις Κύριον,θα σε περιμένουν και όπως σε ξέρουμε τόσα χρόνια ,φαντάζομαι με το γνωστό σου πειρακτικό τρόπο θα τους πεις:
'...'Εη,τι φτιάντι ιδώ ρε,που μαζώθκατι όλ'(ι) οι Σδραλτσινοί κι οι Σλημισνοί?Αη,έμαθάτι που θα 'ρχομαν?...Α ρε,σας φέρνου όλνους τα δέουντα απ΄τις θκοί μας κάτ'.Πέρασαν όλ'(ι) να μι προυβουδίσουν κι μείπαν για όλνους ιδώ να πώ τα δέουντα........".
΄Ετσι θα σε θυμόμαστε,πάντα χαμογελαστό,με το πειρακτικό σου ύφος......
Καλό κατευώδιο,αγαπητέ μας Μιχάλη,εν τόπω χλοερώ,....Καλό Παράδεισο.
Ο Θεός,που χρόνια έψαλες στο Ψαλτήρι,να σ'έχει κοντά του....Αιωνία σου η Μνήμη.....
Τα Συλλυπητήρια στην οικογένειά σου.
=================================
